بخون و بگو واقعا چرا؟!
این مطلب اولین بار در سال 2001 توسط زنی به نام ریتا در وب
سایت یک کلیسا قرار گرفت ، این مطلب کوتاه به اندازه ای تاثیر گذار و ساده بود که
طی مدت 4 روز بیش از پانصد هزار نفر به سایت کلیسا ی توسکالوسای ایالت آلاباما سر
زدند.
این مطلب کوتاه به زبان های مختلف ترجمه شد و در سراسر دنیا
انتشار پیدا کرد.
خواب دیدم در خواب با خدا گفتگویی داشتم.
خدا گفت : پس میخواهی با من گفتگو کنی؟
گفتم : اگر وقت داشته باشید.
خدا لبخند زد
وقت من ابدی است. چه سوالاتی در ذهن داری که میخواهی بپرسی؟
چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان
متعجب می کند؟
خدا پاسخ داد ...
این که آنها از بودن در دوران کودکی ملول
می شوند.
عجله دارند که زودتر بزرگ شوند و بعد حسرت
دوران کودکی را می خورند.
این که سلامتی شان را صرف به دست آوردن
پول می کنند.
و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتی میکنند.
این که با نگرانی نسبت به آینده فکر
میکنند.
زمان حال فراموش شان می شود.
آنچنان که دیگر نه در آینده زندگی میکنند
و نه در حال.
این که چنان زندگی میکنند که گویی هرگز
نخواهند مرد.
و آنچنان میمیرند که گویی هرگز زنده نبوده
اند.
خداوند دست های مرا در دست گرفت و مدتی هر
دو ساکت ماندیم.
بعد پرسیدم ...
به عنوان خالق انسان ها ، میخواهید آنها
چه درس هایی اززندگی را یاد بگیرند؟
خدا دوباره با لبخند پاسخ داد.
یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور
به دوست داشتن خود کرد.
اما می توان محبوب دیگران شد.
یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران
مقایسه کنند.
یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی
بیشتری دارد.
بلکه کسی است که نیاز کم تری دارد
یاد بگیرن که ظرف چند ثانیه می توانیم
زخمی عمیق در دل کسانی که دوست شان داریم ایجاد کنیم.
و سال ها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم
التیام یابد.
با بخشیدن ، بخشش یاد بگیرن.
یاد بگیرند کسانی هستند که آنها را عمیقا
دوست دارند.
اما بلد نیستند احساس شان را ابراز کنند
یا نشان دهند.
یاد بگیرن که میشود دو نفر به یک موضوع
واحد نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند.
یاد بگیرن که همیشه کافی نیست دیگران آنها
را ببخشند.
بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند.
و یاد بگیرن که من اینجا هستم.
همیشه
اثری از ریتا استریکلند
سلامی سه باره
خب نشد که زود بیام
حالا واسه اینه وبلاگ گوگولوی من از این بی حالی دربیاد یه پیشنهاد و خواهش دارم ازتون
و اون اینه که...
اعترافات خودتون رو برام بنویسید. از هر چی و از هر کجا که دلتون می خواد ، خنده دار یا گریه دار... اگه خواستید اسمتون رو هم ننویسید . خیلی باحال میشه ، شک نکنید
اولیشو خودم یجا خوندم براتون می گم تا راهنماییتون کرده باشم (البته قسم می خورم که مال خودم نیستاااااا ایی...ش
:
اعتراف می کنم که بچگیام وقتی دست می کردم تو دماغم و نمی خواستم کسی اثر باشکوهم رو ببینه می خوردمش ، خیلی هم بد نبود ، یجورایی نمکی و بامزه بود...!
فکر کن...! حالا ببینم کی می تونه روی این اعترافو کم کنه 
سلامی دوباره
ســـلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــام به همه ی دوستای گلم
من احتمالا، به امید خدا ، اگه خدا بخواد ، اگه همه چی خوب پیش بره ، اگه اگه اگه....
به همین زودی ها دوباره به جمعتون می پیوندم 
دلم خیلی براتون تنگ شده بوداااااااااااااااااااا
مرسی که تنهام نزاشتین 